obejmując urząd...

właściwie to powinienem się przyzwyczaić, że słowo nie ma żadnej wartości... ale jakoś trudno

od jakiegoś czasu słyszy się przeróżne wypowiedzi na temat zgodności z konstytucją takich czy innych działań; głosy takie na dodatek dobiegają z różnych stron naszej sceny politycznej

to klasyczne wytrychy

złożenie jakiś czas temu przez Platformę wniosków o wyrażenie wotum nieufności wobec wszystkich ministrów rządu najlepszego od czasów Mieszka I (a może nawet dłużej) słabo godzi się z dyrektywami umiaru i powściągliwości, ale w żadnym razie nie jest z regulacjami konstytucyjnymi sprzeczne - odpowiedzialność parlamentarna (polityczna) ministrów może być egzekwowana bez ograniczeń czasowych i przedmiotowych, w szczególności zaś nie wymaga udowodnienia lub choćby uprawdopodobnienia naruszenia przez ministra jakichkolwiek norm — prawnych, moralnych czy (sic!) politycznych, co więcej, sejm może posługiwać się procedurą "indywidualnego" wotum nieufności bez ograniczeń, usuwając w tym trybie nawet większość powołanego przez prezydenta i obdarzonego wcześniej swoim zaufaniem (a nawet przez siebie wybranego) rządu

że się to będzie kłócić z logiką ustrojową, to inna sprawa

bardzo podobne uwagi można odnieść do manewru odwołania wszystkich ministrów, których wymienione wyżej wnioski dotyczyły - jasne, że była to swojego radzaju ucieczka (a i - jak mniemam - chęć utarcia PO nosa) przed głosowaniem, które - jak można by sądzić - zakończyłoby się spektakularną porażką genialnego stratega, ale też z konstytucji wynika, że "dokonywanie zmian w składzie Rady Ministrów" obejmuje odwołanie ministra z każdej (dosłownie każdej) przyczyny, którą uzna za zasadną prezes RM, przedstawiający prezydentowi wniosek o odwołanie (nie dotyczy to rzecz jasna sytuacji, ale tylko takiej sytuacji, kiedy ministrowi sejm już zdążył wotum nieufności wyrazić)

do skrobnięcia tych uwag skłoniła mnie dzisiejsza wypowiedź szefa rządu, który spostponował prezesa TK i nakazał mu uważne czytanie tekstu konstytucji - idzie oczywiście o zagadnienie, czy niezmordowana minister spraw zagranicznych jest ministrem

w tym sporze magister zdecydowanie z doktorem wygrywa

złożenie przysięgi jest warunkiem objęcia urzędu przez członków rządu - wynika to bezpośrednio z roty przysięgi, rozpoczynającej się od słów: "obejmując urząd"

innej możliwości nie ma - złożenie przysięgi nie jest uprawnieniem członka rządu, lecz jego obowiązkiem; uchylenie się od tego obowiązku skutkuje niemożnością pełnienia obowiązków (w literaturze co prawda pojawił się głos sugerujący, że dopuszczalne jest objęcie stanowiska i rozpoczęcie działalności, lecz był on całkowicie odosobniony; w aktualnym składzie Rady Legislacyjnej jest też co najmniej trzy osoby, które uzasadnią wszystko, a na pewno będą się starać)

zatem MSZ została powołana, lecz stanowisko może objąć dopiero po złożeniu uroczystego zobowiązania przestrzegania określonych reguł i respektowania określonej hierarchii wartości - dla niektórych to zwykły pic, ale zdarza się, że składający przyrzeczenie traktują je poważnie, np. wybrani w 1989 r. "solidarnościowi" sędziowie TK odmówili złożenia ślubowania wg obowiązującej wówczas roty, gdyż znajdował się w niej passus o obowiązku wierności "zasadom ustroju socjalistycznego państwa" (ślubowanie złożyli dopiero po zmianie ustawy o TK)

obrazek zupełnie bez związku (bezzwiązkowość ©makowski)