cygański tabor

Nie mam pojęcia. Może dla niektórych ta płyta będzie taka sama, jak wszystko, co się określa mianem "góralska muzyka" (czyli jak mawiał Szwejk - howno a zadnice). Moim zdaniem jest to bardzo dobra płytka.

Dobre piosenki, bardzo zróżnicowane, wywołujące jakąś dziwną chęć tupania do taktu.
Ba, jeżeli ktoś lubi taniec, to trudno będzie mu się powstrzymać (od podrygiwania).
Cygański tabor - nazwa wiąże się z podróżą i wydaje mi się, że to jest bardzo dobry pomysł, by wrzucić te nagrania do odtwarzacza samochodowego - naprawdę podróż mija trochę szybciej.

Muzyka jest bardzo zróżnicowana. Najwięcej nagrań jest z Węgier. Ale mamy tu i Francję parokrotnie reprezentowaną, i Hiszpanię, i Ukrainę, i Mołdawię. Jest Serbia. I to w różnych wydaniach. Np. Saban Bajranovic - można by rzec, kryminalista, skazany na pięć lat więzienia za dezercję, ale chyba mu to posłużyło, bo w tymże więzieniu założył jazzową kapelę Black Mamba - co tutaj też słychać, i w graniu akordeonu (zwanego, nie wiedzieć czemu, u nas kaloryferem), i w graniu sekcji dętej. Jest Vlatko Stefanovski ze Skopje - takiego dziwnego miasta, które niby znajduje się w Macedonii, ale tak naprawdę leży gdzieś na pograniczu Turcji, Serbii, Albanii i jakiejś wydumanej Krainy Cyganów, i to też słychać.
Jak się wsłuchać, to znajdzie się nawet echa dawnego grania francuskiego gitarzysty Django Reinhardta.

Pewnie, że to jest trochę takie granie komercyjne, że jakby mniej tutaj "sięgania do korzeni", co bardzo ładnie wychodzi przy słuchaniu takich grup jak Fanfare Ciocarlia, Boban Markovic Orkestar czy Tarif de Haidouks. Ale jest to świetne granie, a do tego w jakiś niezwykły sposób naładowane podskórnym erotyzmem (a może i innymi namiętnościami).
Trzeba posłuchać - tak po prostu. Dla mnie to wydawnictwo Putumayo jest jak okno do lepszych światów, które dają się odwiedzać właśnie dzięki tej pięknej muzyce.