opowieści dziadka Pierdziadka

Bzyczą bzyki, trzeszczą trzeszcze oraz stęka stonka,

Hen w powietrzu się unosi dźwięczny trel skowronka.

Pleń gwałtownie się rozplenia, wiatr nic nie przewietrza,

Szczerząc żuje coś szczeżuja, chociaż jej tu nie trza,

Rak się raczy smakołykiem, małż tuli małżonkę.

Kaczki żrą kaczeńce żółte obsrywając łąkę,

Wąż wężykiem się posuwa, ważka waży lekce,

Żuraw znów zaczyna klangor (lub inaczej: klekce),

Cietrzew ciut zacietrzewiony coś do głuszca krzyczy,

Przegrzebek muł przegrzebuje, indor się indyczy.

(Robi to fachowo wielce z wisielczym humorem:

Może warto go powiesić i zrobić outdoorem???)

Pchła pchłę pchła do wody zwinnie, że aż poszła falka

(Między pchłami to normalny wrestling czyli walka)

Sasza idzie suchą szosą i dmuchawca dmucha

(Zawsze szosą chadza Sasza kiedy szosa sucha);

Nawet poszedł po Prokopkę popod wielki podkop

Stary Prokop (weź łopatę, i go teraz odkop!)

Żubr żubrówkę wolno wcina, zapija żubrówką

I rozgląda się lubieżnie za wymienną krówką.

Robak też zalewa palę, a pałka – robaka:

(To symbioza skąposzczeta oraz tataraka).

Na ręczniczku się opala sam wypławek biały

(Dendrocelum on lacteum, czytelniku mały).

Uczy minóg minożycę co to jest mineta,

Aż się zatchnął pan pratchawiec (czyli Protrachaeta),

Świtezianka cicho bzyka się nad taflą wody,

Dziki knur nurkuje w wodzie (chyba dla ochłody),

Pluszcz się pluszcze, snuj się snuje, opar się oparza,

Słonko zaś się nie zasłania: cóż, po prostu plaża.